Tamda 7.ayını doldurduğun 04.03.2014 günü salondaki koltuğun üzerinde büyük bir hevesle bir kaç saniyeliğinede olsa kendi ayaklarının üzerinde durdun küçükadamım.İşte o an artık hayatın sana bahşedeceği iyiliklere,kötülüklere,mutluluklara,zorluklara,inişlere,çıkışlara karşı göğsünü gere gere önce küçük adımlarla sonrasında da koşar adımlarla ve tabiki hayırlısıyla geçecek günlerin kapısını araladın.Karakterindeki azmin,istikrarın hep sürsün dilerim canım oğlum.
Babanla bu anı yaşadığımızdaki heyecanımız ve ölümsüzleştirebilmekteki çabamız ise başlı başına bir maceraydı :)
Yürüteçi evin içine sokmak aklımın ucundan dahi geçmedi çünkü okuduklarım ve uzman bilgileri bunun faydasından çok zararını görebileceğimiz yönündeydi ki şuan için bile rahatlıkla söyleyebilirim iyi ki kullanmamışız.Belki onu kullanmak senin etrafı bize bağlı kalmadan daha erken keşif etmeni ve ayaklarının ucunda hızla hareket ediyor oluşunla daha büyük heyecanlar duymanı sağlayacaktı ama amaları daha çoktu..ve sen 11 aylıkken kimseye ihtiyaç duymadan yürüyebiliyordun dosttuumm :)
İyi ki varsın,iyi ki bizim oğlumuzsun..
